در ایـام انتخابات، چند فرمانده عـالـی‌رتـبـه نـظـامی به اظهارنظرهای صریحی پرداختند که نشان می‌داد اگر بـتوانند اجازه نخواهند داد کسی جز احمدی‌نژاد رئیس جمهور شود. در آن زمان، دو سرمقاله نوشتم که یکی از آنها با عنوان »موسوی، کروبی و خاتمی زحمت را کم کنند« در روزنامه به چاپ رسید و برای دیگری نام »با چه زبانی بـگـویـنـد« را انـتـخـاب کـردم. سرمقاله اول، واکنش به اظهارنظر فرمانده عالی‌رتبه نظامی بود که گفته بود »عده‌ای فکر می‌کنند می‌توانند رئیس‌جمهور را عوض کنند اما این اتفاق نخواهد افتاد« و دومی، پاسخ به اظهارنظر صـریح و البته غیرقانونی چند فرمانده نظامی بود کهبا صراحت اتهاماتی را متوجه موسوی، کروبی و خاتمی می‌کردند.
پس ازدرج هر دو مقاله، عده‌ای از دوستان به نگارنده خرده گرفتند که »این‌قدر بدبینی به چه خاطر است؟« آن روز من هم پذیرفتم که نباید بدبین بود و البته امروز بسیار خوشحالم که انتخابات با حضور کروبی و موسوی برگزار شد زیرا به تعبیر موسوی، حقایقی در این انتخابات آشکار شد و مشکلاتی افشا گردید که جز در انتخاباتی با این ویژگی‌ها قابلیت افشای آنها وجود نداشت.
اما ظاهراً برخی از مدعیان، بر این گمان باطل هستند که معیار تشخیص قانون از بی‌قانونی، دیانت از بی‌دینی، انقلابی گری از ضدانقلابی بودن و ایرانی بودن در برابر وطن فروشی به عهده آنهاست و حق دارند حکم صادر کنند، قانون اساسی را به میل خویش تفسیر نمایند، نحوه تامین حقوق اساسی مردم را تنظیم کنند و ... همین تفکر اشتباه در تمام سال‌های گذشته هزینه‌هایی را بر مردم تحمیل کرده و در بسیاری از مقاطع مردم، با پذیرش این هزینه‌ها به امید آینده درخشان‌تر نشسته‌اند اما هر گاه که صبر و تحمل و آینده‌خواهی مردم موجب عبور از بحران‌های دست ساز عده‌ای کم اطلاع شده، بعضی از همان‌ها همچون فاتحان نبرد، گردن برافراشته‌اند، تو گویی مردم بحران‌سازی کرده‌اند و آنها رفع بحران را به عهده داشته‌اند. اما این بار، شرایط متفاوتی به وجود آمده و اشتباهات، پیامدهای تلخ و هزینه‌های غیرقابل جبران برای مردم، کـشور، نظام و انقلاب داشته و کسانی در جناح‌های مـختلف، تلاش می‌کنند به نحوی از افزایش هزینه‌ها جلوگیری کنند اما عده‌ای هنوز هم دست بردار نیستند و مایلند درب‌ها بر همان پاشنه‌ای بچرخد که به خیال بعضی مدعیان، موجب پیروزی‌های پشت سر هم برای آنها شده است. در چند روز گذشته، موضوع بازداشتگاه کهریزک در داخل و خارج از کشور بازتاب‌های تاسف‌انگیزی داشته و دل‌هایی را خون کرده است. اما عده‌ای آنچنان صحبت می‌کنند که گویی نسیمی کوتاه وزیده و به جای صدها هزار دل غمگین، چند برگ را لرزانده و اکنون نیز که آرامش ظاهری بازگشته است بایستی همه چیز را به دست فراموشی سـپـرد. در هـمین حال عده‌ای دیگر بازیرپا گذاشتن توصیه اکید رهبری در خصوص خودداری از اقدامات و اظهارات تحریک کننده، پا را از گلیم قانونی فراتر می‌نهند و در تریبون‌ها، احکامی صادر می‌کنند که تنها مبنای آن، برخی کینه‌های گذشته و بعضی نگرانی‌ها برای آینده است. امروز در حالی که برخی عوامل مرتبط یا مقصر در حوادث تاثرانگیز کهریزک، با زبان بی زبانی حکم »بی خیالی« نسبت به این »لکه سیاه« صادر می‌کنند ، گروهی دیگر بدون آنکه اهلیت و صلاحیت داشته باشند حکم به مجرمیت موسوی، کـروبـی و خاتمی صادر می‌نمایند و با سوء استفاده از جایگاهی که حضور در آن ، آنها را از ورود به مسائل سـیـاسی منع می‌کند دستگیری، محاکمه و مجازات این افتخارآفرینان برای کشور و ملت را خواستار می‌شوند. نـکـتـه جـالـب آن اسـت کـه برای متهمان به جنایتدر کهریزک، حاشیه‌امن قائل می‌شوند و قانون را یادآوری می‌نمایند که »تا قطعیت حکم در دادگاه، نباید آنها را معرفی کرد« اما نسبت به شخصیت‌هایی که دهه‌های فراوان، زجر کشیدند و بستر را برای حضور عده‌ای دیگر در مناصب مختلف - و متاسفانه برخی پرگویی‌های امروز - فراهم نـمـودنـد به صراحت حکم مجرمیت صادر می‌کنند و خواستار دستگیری و مجازات آنها می‌شوند. اگر کسانی مایلند در جهان فریاد بزنند که احکام قضایی در ایران نه در دادگاه‌های صالحه بلکه در تریبون‌ها و نه توسط مقامات قضایی بلکه به وسیله فرماندهان نظامی صادر می‌شود می‌توانند باز هم این اظهارات را تکرار کنند اما اگر کسی برای نظام قضایی ایران دل می‌سوزاند و از متهم شدن کشور به نقض قانون در عالی‌ترین سطوح نگران است بایستی هر چه زودتر حدود اختیارات، صلاحیت‌ها و اهلیت‌های بعضی افراد را به آنها یادآوری کند. راستی آیا سخنان امروز یک فرمانده نظامی در خصوص کروبی، موسوی، خاتمی و خوئینی‌ها یادآور نامه مهدی کروبی به فـرمانده عالی‌رتبه نظامی نیست که در آن آمده بود:»فکر می‌کردم اگر برخی از نظامیان مرتکب دخالت غیرقانونی در انتخابات شدند شکایت آنها را نزد شما بیاورم اما امروز که شما ریاست ستاد نظامیان دخالت کننده در انتخابات را به عهده گرفته‌اید، شکایت به کجا ببرم؟« در پایان مایلم اعتر‌اف کنم که در نوشتن دو سرمقاله که نام آنها در ابتدای یادداشت آمد مرتکب خطا شدم؛ زیرا اگر امروز تز عده‌ای »کهریزک را بی خیال، کروبی و موسوی را محاکمه کنیم« شده است و این تز، بسیاریاز حقایق را بر مردم آشکار می‌سازد این دستاورد بزرگ، مدیون فداکاری سه بزرگ - خاتمی، کروبی و موسوی- و حضور ایثارگرانه آنها در انتخابات است
برچسب‌ها: کهریزک را بیخیال موسوی و کروبی محاکمه شوند
