‌باگذشت حدود دو ماه از بازداشت بی‌سابقه و تأسف‌انگیز گروهی از فعالان سرشناس سیاسی، به نظر می‌رسد هنوز وضعیت استاندارد بر بازداشت و تعقیب این افراد حاکم نشده است. مثلاً هنوز تعدادی از بازداشتی‌ها با وکیل و خانواده‌های خود دیدار نکرده‌اند و گروهی نیز تنها موفق به نشان دادن سلامت ظاهری خود از طریق حضور در اعترافات تلویزیونی شده‌اند. این موضوع در چند روز اخیر تحت الشعاع نامه مهدی کروبی و بازتاب‌های آن قرار گرفته است. اما جالب است که واکنش به هر دو موضوع، از مبانی مشترک برخوردار است به طوری که عده‌ای از محافظه‌کاران سرشناس، به صورت هم‌زمان و هم زبان، به رد شائبه‌ها و شایعه‌هایی پرداخته‌اند که پیرامون دو موضوع - نحوه تعقیب اصلاح‌طلبان بازداشتی و ادعای بدرفتاری با گروهی از بازداشت‌شدگان - مطرح شده است. پس از صدور نامه کروبی، رئیس مجلس از بررسی موضوع خبر داد و یک روز بعد، گزارش تهیه شده توسط تعدادی از همکاران خود را قرائت کرد که بر عدم صحت ادعاهای موجود در نامه کروبی تاکید می‌کرد. این موضع جدید که به فاصله یک روز از تاکید خود او بر رسیدگی به نامه کروبی بیان شد اعتراض کروبی را برانگیخت که »چرا قبل از بررسی، ادعاهای او را تکذیب کرده‌است؟« تنها با گذشت چند ساعت از گلایه طعنه‌آمیز کروبی و تاکید او بر پیگیری موضوع، خبرگزاری رسمی دولت احمدی نژاد، متن نامه‌ای را منتشر کرد که طبق اعلام خبرگزاری، پاسخ لاریجانی به کروبی بود. رئیس مجلس هشتم در نامه خود مدعی شد که اظهارنظر ثانوی او، ناشی از بررسی یکصد مورد ادعا و اثبات کذب بودن آنها بوده است. لاریجانی درعین حا ل اعلام نکرد که آیا بررسی یکصد ادعای سوء رفتار، تنها طی یک روز - یعنی از زمان تاکید لاریجانی بر رسیدگی به ادعای کروبی تا تکذیب این ادعا در تریبون مجلس - صورت گرفته یا آنکه این بررسی‌ها قبلاً انجام شده اما لاریجانی نسبت به صحت بررسی‌ها تردید داشته و این تردید، طی 24 ساعت برطرف شده است!؟ البته لاریجانی تنها کسی نبود که ادعاهای کروبی را رد کرد اما همین تکذیبیه، مستمسکی برای گروهی از تریبون داران شد تا سخنان در دل مانده خود نسبت به کروبی را به همین بهانه افشا کنند؛ در حالی که آنها مستقیماً مسئولیت و ابزاری برای رد یا تایید ادعاهای مندرج در هشدار نامه کروبی نداشتند.

‌

‌غیر از لاریجانی یکی از مقامات مسئول که برای تکذیب سخنان کروبی، انگیزه قوی داشت، علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس بود که شاید نتوان تکذیب او را از برخی انگیزه‌های سیاسی یا حکومتی خالی دانست. بروجردی همان کسی است که به محض استقرار در جایگاه‌ رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس هفتم، سید محمد خاتمی را به خاطر افشای قتل‌های زنجیره‌ای نکوهش کرد لذا می‌توان اظهارنظرهای اخیر او را نیز مبتنی بر همان گونه استدلال‌ها تلقی کرد.

در هجوم یکپارچه و همراه با عصبانیت مدعیان اصولگرایی به کروبی، یک نکته مورد غفلت - احتمالاً عمدی - قرار می گیرد. این نکته، علت ورود رهبری نظام به موضوع بازداشتگاه کهریزک و دستور ایشان برای تعطیل این بازداشتگاه است. به فرض که ادعاهای کروبی، دقیق نباشد اما چرا هیچ یک از تریبون داران عصبانی به این نکته اشاره نمی‌کنند که »در کهریزک، چه اتفاقاتی افتاد که تعطیلی آن با دستور عالی‌ترین مقام نظام را به دنبال داشت؟ آیا آنها مطمئن هستند کهریزک‌ها یا کهریزک‌چه‌های دیگری در گوشه وکنار کشور نیست؟« آقایانی که به صورت یکپارچه و با فاصله زمانی چند دقیقه، با قاطعیت به ردّ ادعاهای کروبی پرداختند آیا مثلاً گمان می‌کنند زندانی‌ها می‌خواسته‌اند در رجب و شعبان، روزه مستحبی بگیرند و زندان‌بانان برای آنها افطار و سحری تهیه نکرده‌اند؟ آیا گزارش از قضا شدن نماز صبح زندان‌بانان به شورای‌عالی امنیت ملی واصل شده که به خاطر آن، تعطیلی بازداشتگاه مورد تاکید قرار گرفته است؟ آیا زندان‌بانان، هنگام مخاطب قرار دادن بازداشتی‌ها، به جای استفاده از کلمه »شما«، عبارت »تو« به کار برده‌اند؟... قطعاً پاسخ به هیچ یک از این سوالات، مثبت نیست. پس ای کاش عصبانی مزاج‌هایی که تا این حد بر آشفته شدند برای آنکه ثابت کنند واقعا برای حیثیت نظام نگران هستند، سخنان دیگری هم می‌گفتند. مثلاً همراه با درآمدن از خجالت کروبی، به خاطر فجایعی که منجر به تعطیلی بازداشت گاه شد نیز آیه استرجاع می‌خواندند. در آن صورت این افتخار به نام آقایان ثبت می‌شد که »علی« گونه فکر می‌کنند و از کوچک ‌ترین ظلم نسبت به هموطنان خود نمی‌گذرند. ‌ ‌

منبع