ظاهراً رسانه ملی تصمیم دارد همچنان برای آقای احمدینژاد سنگ‌تمام بگذارد. برنامه دوشب قبل را می‌توان تنها در همین راستا و به منظور ایجاد نوعی فشار بر مجلس برای دادن رای اعتماد به وزیرانی دانست که در شـرایـط عـادی، احتمال را‌ی‌آوری آنها ضعیف است. ظاهراً همه باید به این وضعیت عادت کنند زیرا احمدینژاد اصرار فراوان بر استفاده حداکثری از اختیارات و امکانات موجود دارد و رسانه‌ای هم که نام ملی بر آن گذاشته‌اند معتقد است با واگذاری نامحدود وقت خود به رئیس دولت، »ملی« بودن را به نمایش خواهد گذاشت. پس بهتر است با عبور از کنار این موضوع مهم اما لاعلاج، به بررسی گفتگوی یکطرفه اخیر در تلویزیون پرداخت. آقای احمدینژاد در این تریبون یکطرفه، ضمن پافشاری بر موفقیت و پرتلاش بودن بسیاری از وزیران دولت نهم، اصرار خود بر تغییر آنها را ناشی از ضرورت ایجاد تحول در ساختارها و عملکرد وزارتخانه‌ها دانست. البته او توضیح نداد که با حذف یک وزیر موفق و پرتلاش - به زعم احمدی نژاد - و جایگزینی او با یک مدیر تازه وارد و عموماً بی‌تجربه، چه تضمینی برای ایجاد تحول وجود دارد؟ همچنین اگر احمدینژاد تصور می‌کند لازمه تحول آن است که وزیران موفق - حتی نخبه‌ای که به تعبیر رئیس دولت، همچون »هلو« خوردنیاست- بر کنار یا جابه‌جا شوند چرا خود او برای این تحول در سطح بالاتر از وزیران، پـیـشـقـدم نـشـد تا به این طریق، تحول و تحرک جدی‌تری به وجود بیاید؟ ضمن آنکه این تحول می‌توانست مانع برخی پیش‌آمدهای ناگوار بعد از انتخابات هم بشود!
احمدی نژاد در سخنان خود، برای انتخاب هر یک از کاندیداهای وزارت، دلایلی ارائه کرد. اما او باید بداند این دلایل، در واقع لیستی از وعده‌های بلند بالا در ذهن مردم حک کرد. مثلا او با ارائه دلایل مربوط به انتخاب وزیر بهداشت، به زنان وعده داد که تحول عمده در شرایط بهداشتی نیمی از جامعه- بانوان و دختران- ایجاد خواهد شد. در توجیه جابه‌جایی وزیر بازرگانی و انتقال او به پست وزارت نفت، از توانایی‌های او برای ایجاد تحول عمده در ساختار وزارت نفت خبر داد و فعال شدن این دستگاه عظیم در تحولات سیاسی و اقتصادی کشور را دستاورد این جابه‌جایی نامید. احمدینژاد کمتر از 2 سال بعد از سپردن وزارت آموزش و پرورش به یکی از نزدیک‌ترین یاران خویش، اکنون او را از کابینه حذف کرد تا جانشین علی احمدی بتواند تحولی عمده در ماموریت‌ها و دستاوردهای وزارت آموزش و پـرورش ایجاد کند. وزارت اطلاعات که عزل ناگهانی وزیر و سپردن آن به یک مقام غیرپاسخگو در مقابل مجلس برای یک دوره یک ماهه، نگرانی‌هایی ایجاد کرده است حوزه دیگری است که احمدی نژاد برای توجیه عزل وزیر و معرفی گزینه جدید، وعـده‌هـای مـشـخصی به مردم داد و لابد مردم حق دارند دسـتـاوردهـای فوری از این تغییر، انتظار داشته باشند زیرا احمدینژاد برای ایجاد تحول در آن وزارتخانه، عجله فراوان به خرج داد و حتی تا پایان دوره مسئولیت دولت نهم، ادامه حضور وزیر چهار ساله خویش را تحمل نکرد. در حوزه ارتباطات نیز احمدینژاد بار دیگر به یک آماردهی غیرعلمی روی آورد و بدون اشاره به آن که توسعه خطوط تلفن - ثابت و همراه - بدون بستر سازی‌های گسترده گذشته امکان‌پذیر نبوده است تعداد تلفن واگذار شده در دولت خود را غیرقابل مقایسه با دولت‌های قبل - که بسترسازان حقیقی توسعه مخابرات بوده‌اند - دانست. او در عین حال وزیر این حوزه را نیز تغییر داده است پس مردم حق دارند توسعه کیفی مخابرات و عدم قطع مکرر اس.ام.اس، موبایل و... را انتظار بکشند. احمدی نژاد با آماردهی‌های عجیب از میزان موفقیتهای علی‌آبادی، باید بداند در واقع به مردم وعده داده است که در سال‌های آینده، شاهد وضعیتی که امروز در بسیاری از نقاط کشور - در خصوص قطع مکرر برق - وجود دارد نخواهند بـود. رئیس دولت دهم ضمن طرح برخی ادعاها در خصوص موفقیتهای بی‌نظیر وزیر جوان صنایع در مهار بحران‌های داخلی و بین‌المللی، در واقع به مردم وعده داد که در این وزارتخانه مهم و دستگاه‌های مرتبط با آن، تحول مورد انتظار با تداوم کار وزیر فعلی محقق خواهد شد ولذا صدها هزار کارگر و سایر افراد مرتبط با حوزه صنایع، حق دارند رونق صنعت را به انتظار بکشند. اظهارات احمدی نژاد در خصوص وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت کار و ادعای کاهش 5 درصدی نرخ بیکاری در زمان تصدی استانداری هرمزگان توسط همین شخص، این توقع را ایجاد نموده است که او با برخورداری از حمایت‌های ویژه احمدینژاد - ناشی از ارتباط طولانی مدت کاری در شهرداری و دولت- برای آمار نگران کننده بـیـکاری در سطح کشور- بیکاری آشکار و پنهان- تدبیری بیندیشد. احمدی نژاد علی‌رغم ادعاهایی که 8 ماه پیش در هنگام معرفی محصولی برای تصدی وزارت کشور مطرح کرده بود و بدون توجه به ادعاهایی که در خصوص موفقیت محصولی در سامان دادن مهمترین حادثه کشور- انتخابات 22 خرداد- مطرح شده است این یار نزدیک خود را نیز حذف کرد و به مردم وعده داد که این وزارتخانه مردمی با تحولات گسترده‌ای در جهت مردمی‌تر شدن مواجه خواهد شد. پس گروه‌های مردمی حق دارند افزایش امنیت و بسترسازی برای اجرای یکی از مردمی‌ترین اصول قانون اساسی یعنی اصل 27 که اجازه برگزاری تجمعات را صادر می‌کند را در دوره تصدی وزیر جدید، خواستار باشند. البته می‌توان وعده‌های دیگری نیز از میان »شرح حال خوانی« نسبت به وزیران پیشنهادی کشف و ارائه نمود. اگر احمدینژاد با انجام مصاحبه تلویزیونی، تنها به دنبال ایجاد فشار روانی، عاطفییا رسانه‌ای برای رای اعتماد نسبت به وزیران پیشنهادی خود نبوده است - و حتی اگر چنین هدفی داشته است- باید بداند که سخنان اخیر او به عنوان وعده‌های قطعی رئیس دولت، در ذهن مردم باقی خواهد ماند. شاید او نمی‌تواند یا نمی‌خواهد بعضی ادعاهای خود در دوره تبلیغات ریاست جمهوری را ثابت کند اما بایستی برای اجرای آنچه در قالب معرفی وزیران پیشنهادی به مردم وعده داد آمادگی کامل داشته باشد. رسانه‌ها هم - حتی کسانی که نسبت به روند انتخاب احمدینژاد، تأمل دارند- برای خود این حق را قائل خواهند بود که انجام وعده‌های رئیس دولت دهم را پـیـگیری نمایند. کسی هم نباید از خبرنگاران و تحلیلگران رسانه‌های مستقل توقع داشته باشد که در مواجهه با رئیس دولت، شیوه خبرنگاران ساکت و لبخندزن صدا و سیما را در پیش بگیرند
برچسب‌ها: آقای احمدینژاد مبادا فراموش کنید!
