چـندی است مسئولان دولت ایران تلاش مدبرانه‌ای را آغاز کرده‌اند تا بهانه جویی گروه 1+5 را بی‌اثر یا کم اثر کنند. در هــمین راستا و بنابراعلام مسئولان دولتی، آغاز احداث سایت دوم غنی‌سازی در ایران بسیار زودتر از زمان تعیین شده در مـقـررات، بـه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام شده تا اعتماد طرف‌های مقابل افزایش یابد. انگیزه مسئولان دولتیدر این زمینه ستودنی است زیرا در دنیای امروز، هیچ دولتی نـمی‌تواند بدون همکاری و همزیستی با سایر دولت‌ها، فعالیت‌های خود را به پیش ببرد و این همکاری نیز در غیاب <اعتماد سازی> حاصل نخواهد شد. در واقع دولت‌ها ناچارند در بسیاری از حوزه‌ها، یکدیگر را <محرم> بشمارند و اطلاعات لازم را به موقع در اختیار طرف مقابل بگذارند.

در کشور ما، این <محرم پنداری> و <اعتماد سازی> ناشی از آن در سال‌های اخیر بیش از هر چیز بر موضوع هسته‌ای متمرکز شده است. همچنین بنابر بعضی ضرورت‌ها، شعارهای اولیه و تبلیغاتی دولت فعلی،کنار گذاشته شده و اعتمادسازی ویژهبا گروه 1+5 تعقیب می‌شود. تا اینجای کار بلامانع است یا به عبارت بهتر، گریزی از آن نیست. اما چه کسی است که نداند آنچه در مذاکرات با طرف‌های خارجی، یک دولت را در موضع قدرت قرار می‌دهد اقتدار داخلی و پشتوانه‌ مردمی از مواضع دولـت اسـت. این پشتیبانی نیز حاصل نمی‌شود مگر با اعتماد سازی داخلی و احساس موثر بودن مردم در همه تحولات. مردم باید باور کنند در همه تحولات داخلی و خارجی، <محرم> شمرده می‌شوند و دعوت آنها به حضور در صحنه و نقش آفرینی، تنها به مقاطع خاص زمانی – همچون انتخابات و راهپیمایی‌ها – محدود نمی‌شود. اما آیا واقعا در چند سال اخیر، احساس <خود محرم پنداری> در کشور ما تقویت شده است؟ شاید طرح چند موضوع، پیدا کردن پاسخ برای این سوال را آسان کند.

- سه سال قبل متولیان اصولگرا در شهرداری و شورای شهر تـهـران، مـوضـوع 350 مـیلـیـارد تومان هزینه فاقد سند را مطرح کردند. اما ظاهرا این سوژه، تنها با هدف ارسال بعضی پالس‌های متقابل مطرح شده بود و برای کسب اطلاع از جزئیات این موضوع، مردم به اندازه کافی <محرم> نبودند. همین نامحرم بودن تاکنون باعث شده است که این سوژه به صورت بلاتکلیف باقی بماند. امروز، مردم نامحرم ایران، حق ندارند بدانند که آیا مطرح‌کنندگان اولیه این سوژه بزرگ، دچـار غـرض‌ورزی بـوده‌اند یا آنکه آشتی‌کنان اتهام‌زنندگان و متهمان، در غیاب <مردم نامحرم> برگزار و موضوع به خوبی و خوشی فیصله یافته است!‌

2- ‌از چند سال قبل، یک موضوع ظاهرا کوچک، در سطح جامعه مطرح شده و نگرانی‌هایی را به دنبال داشته است. این موضوع، ارسال پارازیت بر روی بعضی شبکه‌های ماهواره‌ای است. وزیر ارتباطات دولت اصلاحات در آخرین هفته‌های مسئولیت خود، بر زیان بار بودن این امواج برای سلامت مردم تاکید کرد. همین سخن نشان می‌داد که اصلی‌ترین دستگاه مخابراتی کشور در این موضوع نقشی ندارد. پس از حدود 5 سال، بار دیگر مسئولان وزارت ارتباطات در خصوص ارسال پارازیت از خود سلب مسئولیت می‌کنند، نماینده اصولگرای مجلس هم که سال‌های طولانی، مسئولیت وزارت بهداشت را به عهده داشته بدون آنکه قادر باشد مردم را از <بی‌خطر بودن> پارازیت‌ها مطمئن سازد تنها بر این نکته تاکید می‌کند که <نتوانستیم در این مورد به جمع‌بندی برسیم.> در نتیجه هیچ‌کس نمی‌داند که ادعای بعضی از متخصصان پزشکی– از جمله یکی از نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس– در مورد خطرات گسترده این امواج برای سلامتی مردم تا چه حد صحت دارد و اگر این ادعا صحیح نیست – که احتمال آن ضعیف است– چرا برای رفع نگرانی روانی در سطح جامعه، تدبیری اندیشیده نمی‌شود؟ همچنین هنوز هیچ‌کس به این پرسش نماینده اصولگرای مجلس پاسخ نداده است که <چرا پارازیت‌ها تنها شامل بعضی شبکه‌های سیاسی است و شبکه‌های غیراخلاقی را دربرنمی‌گیرد؟> آیا مردمی که ارسال پارازیت، به بهانه حفظ سلامت روانی آنها انجام می شود و از سوی دیگر، خطرات احتمالی پارازیت‌، آنها را تهدید می‌کند <محرم> نیستند تا بدانند در خصوص پارازیت سخن کدام یک از مدعیان صحت دارد؟

- ‌در چهار سال گذشته،‌مسئولان دولت و در راس آنها رئیس دولت از افزایش بی‌سابقه سرمایه‌گذاری خارجی در کشور سخن گفته‌اند. البته آمارهای متناقض مسئولان دولتی در این مورد، خود یک قصه شنیدنی است که متاسفانه تاکنون کسی به آن رسیدگی نکرده است. از جمله آمار اعلام شده توسط وزیر اقتصاد در تاریخ 7/2/88 که میزان سرمایه‌گذاری در سال 87 را معادل ششصد میلیون دلار اعلام کرد با ادعاهای مربوط به سرمایه‌گذاری‌های چند ده‌میلیارد دلاری که توسط مقامات هم تراز یا مافوق او اعلام شده و می‌شود، قابل انطباق نیست.اما نکته مهم‌تر را می‌توان در سخن اخیر یوسفیان ملاعضو اصولگرای کمیسیون برنامه و بودجه مجلس یافت که < اگر سرمایه‌گذار خارجی هست پس چرا ما نمی‌بینیم؟>‌. میزان واقعی سرمایه‌گذاری خارجی، می‌تواند بر سرنوشت امروز مردم و شرایط فردای فرزندانشان اثر بگذارد. آیا مردم که ذی نفع واقعی این موضوع هستند، در آن حد <محرم> تلقی نمی‌شوند که بدانند از میان هزاران میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خـارجـی، سهم واقعی کشورمان چقدر است؟ آیا سرمایه جـذب شـده از خارج به داخل کشورمان، حتی به اندازه سرمایه‌هایی هست که از ایران به طرف کشورهایی همچون ونـزوئـلا،‌ سـوریـه، ‌سـریـلانـکا، ‌بلاروس، ‌نیکاراگوئه و ... سرازیر می‌شود؟

4- ‌‌رئیس دولت های نهم و دهم، ‌بارها اعلام کرده است که هیچ چیز نباید از مردم مخفی بماند. آیا این محرم پنداری مردم،‌ شامل موضوع مدرک تحصیلی بعضی از اعضای کابینه نمی شود؟ راستی آیا مردم آن قدر <محرم> هستند که بدانند رئیس دولت با معاون خود که ادعا کرده بود <مدرک دکترای کردان را شخصا ملاحظه‌‌‌کرده‌ام> چه برخوردی کرده است؟ آیا حتی برای رفع دغدغه نمایندگان اصولگرای مجلس در این مورد، تلاشی صورت گرفته است تا مردم مطمئن شوند حداقل گروهی از نمایندگان مجلس، محرم تلقی می‌شوند؟

5- ‌اخیرا تعدادی از رسانه‌ها که همه آنها به فراکسیون‌های مختلف اصولگرایان تعلق دارند، بازی جالبی به راه انداخته‌اند. بعضـی از آنهـا عملا سخنگـوی بخشـی از دیـوان محـاسبــات شده‌اند که بر وقوع تخلف در پرونده یک میلیارد دلار درآمد نفتـی – در سـال 85- تاکیـد دارد و معتقـد است پرونـده آن، مختومه نشده است. ‌تعدادی از رسانه‌ها هم هر چند ساعت یک‌بار، ‌خبری به نقل از یک‌‌بخش دیگر دیوان محاسبات منتشر می‌نمایند که حاکی از مختومه شدن پرونده هزار میلیارد تومانی است. در این میان، ظاهرا مردمی که بعضی از آنها گاه برای وام چند صد هزار تومانی، ماهها دوندگی ‌می‌کنند برای کسـب اطلاع دقیق و غیرسیاسـی ‌از این موضـوع، <محـرم> نیستند. پس لابد این <نامحرمی> شامل تفریغ بودجه سال 86 هم خــواهــد شــد کــه بنـابـر اعلام بعضـی مسئولان دیـوان محاسبات،‌آمار انحرافات در آن، ‌بسیار بیشتر از بودجه سال 85 بوده است!‌

-‌چـنـدی قـبل موسسه استاندارد که قاعدتا بایستی گزارش‌های آن را، معتبرترین منبع تصمیم‌گیری درخصوص سلامت کالاها دانست، 13 نوع از برنج‌های وارداتی را آلوده معرفی کرد. همین مسئله موجب شـد کـه بـه صورت موقت، رونـد بی‌توجهی به تذکرات دو ساله نمایندگان مجلس درخصوص واردات بی‌رویه برنج، متوقف و صدا وسیما هم تبلیغات بی‌سابقه برای برنج‌های وارداتی را به حال تعلیق درآورد. اما با گذشت چند روز، ناگهان همه چیز بـه خوبـی و خوشـی حل شـد. اگر دستگاه‌های دولتی و نظارتی، مردم را محرم واقعی بدانند قاعدتاً باید همراه با مختومه‌کردن پرونده آلودگی برنج، این نکته را نیز اعلام می‌کردند که مدعی اولیه آلودگی برنج‌ها، ادعای خود را بر چـه اساسـی اعلام کرده و اگر ادعای او دروغ و غیرکارشناسی بـوده است، چـه کسـی مسئــول جبران نگرانـی شدیدی خواهد بـود که در طی هفته‌هـای اخیـر بـر میلیون‌هـا خانواده مصرف کننده برنج خارجی در ایران، حاکم بوده است؟

اگر مسئولان، مردم را محرم ندانند و گزارش دقیقی در این مورد ارائه نکننــد – که احتمالا نخواهنـد کـرد – بسیـاری از آحاد‌ملـت حـق دارنـد سـخـن نـماینده مجلس را بپذیرند که <می‌خواهند موضوع برنج‌های آلوده را جمع و جور کنند.> ‌ ‌

بـدهـی هـزارمیلیــارد تومانـی ایران خودرو و ارتبــاط آن با‌سرمایه‌گذاری‌های نسنجیده در سایر کشورها، حجم واقعی واردات بـــنــزیـن و کـیـفـیـت بـنزین‌هــای وارداتـی، علت واقعی‌برکناری ناگهانی وزیران ارشاد و اطلاعات، تعداد واقعی حـاضـران و تـرک‌کـنـنـدگــان جلسـه سخنرانـی اخیر آقـای احمدی‌نژاد در اجلاس مجمع عمومی سازمـان ملل، علـت اصلی پس گرفتن نامه معرفی سه تن از وزیران، نقش واقعی دولت و رئیس آن در اقدامـات نیـروی انتظامـی (از جملــه طرح امنیت اجتماعی) با توجه به ادعاهای مسئولان نیروی انتظامی درخـصــوص تصـویب طرح‌هـــا درحضــور رئیس دولـت، علـت عدم انتشار علنی نامه عذرخواهی تونی بلر به خاطر تجاوز ملوانان انگلیسی به آب‌های ایران – در صورت وجود این نامه – و دهها مورد دیگر، مسائلـی است که تنهـا دلیل مخفی ماندن آنهـا از دید مردم، نامحرم پنداشتن آنهاست. در شرایطی که به تعبیر یک نــمــایــنده اصولگرای مجلس، درحال <پسرخاله شدن> با آمریکایی ها هستیم، آیا رواست که در بسیاری از مسائل ریز و درشـت، مردم را <محرم> ندانیـم و ملـت را بـا شایعاتی کـه متاسفانه بسیاری از آنها به واقعیت می‌پیوندد تنها بگذاریم؟

منبع