محمود احمدی نژاد در سال های ریاست جمهوری خود ،هر چند اقدامات مثبتی هم داشته که نمی توان انکارشان کرد ،اما با اقدامات نامتعارف و هزینه زایی که از خود بروز داده ، منشأ بسیاری از تنش ها در کشور نیز شده است. از عزل و نصب های عجیب و غریب و فله ای گرفته تا متهم سازی دیگران به انواع مفاسد و در همان حال حمایت از متهمان پیرامونی اش و از تحقیر نهادهای قانونی کشور تا عدم اجرای قوانین و مصوبات مجلس و حتی قهر و خانه نشینی 11 روزه و موارد متعدد دیگری که همگان در طول این شش سال دیده اند.
هنجارشکنی و قانون گریزی های رئیس جمهور در یکی دو سال اخیر متاسفانه تشدید شده است ؛همین امروز خبر رسید که رئیس جمهور از وظیفه قانونی خود در ابلاغ یکی از قوانین مجلس راجع به وزارت اطلاعات سرباز زده و رئیس مجلس ناگزیر از ابلاغ قانون به جای رئیس جمهور شده است.
همه این یکه تازی ها در حالی صورت می گیرد که به جز یاران پیرامون احمدی نژاد ،تقریبا همه و همه منتقد و معترض هستند؛ از علمای طراز اول حوزه تا مجلس ،از احزاب اصولگرا تا اصلاح طلبان و از کارشناسان و متخصصان تا مردم عادی کوچه و خیابان.
با این حال احمدی نژاد ، به رفتار خود ادامه می دهد و هیچ دورنمایی هم برای اصلاح روند موجود نیست ،روندی که کارهای مثبت او را نیز زیر سوال می برد.
این که احمدی نژاد اساساً چرا روند حاضر را در پیش گرفته و هدف غایی اش چیست امری جدا گانه است که در مجالی مفصل تر باید بدان پرداخت اما این که چگونه با فراغ خاطر و خیال آسوده این مسیر را طی می کند موضوع سخن حاضر است.
جواب این سوال در این موضوع نهفته است که سیاست داخلی احمدی نژاد از مبنای فکری او در سیاست خارجی اش تبعیت می کند.
پایه سیاست خارجی احمدی نژاد بر این اصل استوار شده است که دشمن هیچ گاه دست به حمله نظامی با هدف سرنگونی حکومت ایران نخواهد زد. احمدی نژاد با تکیه بر همین اصل، در مقابله با سیاست های کشورهای خارجی و در پیش گرفتن سیاست های خود، کاملا با فراغ بال عمل می کند.
به عبارت بهتر ، برای دولت احمدی نژاد ، همه هزینه ها به جز حمله نظامی خارجی با هدف سرنگونی نظام ، قابل تحمل است و با این باور که دشمن هر کاری هم بکند - از توپ و تشر و تهدید گرفته تا قطعنامه و تحریم - حتماً دست به حمله برای سرنگونی نخواهد زد و از این بابت ،خیالش از بابت حفظ اصل حکومت - که دولتش بر ْآن بنیاد شده - آسوده است.
احمدی نژاد در سیاست داخلی نیز همین رویه رو دنبال می کند. یعنی معتقد است که فشارها و نقدهای وارد شده بر او ، هر چقدر هم تند و تیز باشند ، نهایتاً اصل ریاست جمهوری اش را تهدید نمی کند و او خواهد توانست چهار سال دوم را به پایان برساند. تمام انتقادات وارده هم حداکثر می توانند منجر شوند به مسائلی مانند استیضاح فلان وزیر و حذف فلان معاون یا تصویب قانونی که مورد نظر او نیست.
احمدی نژاد بر این باور است که هر کاری هم که بکند ، هیچ گاه از سوی مجلس عزل نخواهد شد و اصل ریاستش پابرجا خواهد بود و لذا با خیال آسوده هر انجه می خواهد انجام می دهد.او ،همان طور که قطعنامه های صادره از سوی شورای امنیت را کاغذپاره هایی بیش نمی داند ، خط و نشان ها و انتقادات داخلی را نیز چیزی فراتر از این نمی شمارد و لذا پای خود را بر روی پدال گاز گذاشته است و سخت می راند و نیک می داند که حتی اگر از سرعت مجاز فراتر رود ، یک طرفه برود ، چراغ قرمز را رد کند و ... پلیس هیچ گاه خودروی او را توقیف نخواهد کرد!
این که رئیس جمهور اعلام نماید هرگونه تخلفی از خود و نزدیکانش قابل رسیدگی است ،هر چند امری بدیهی به شمار می رود ولی در حال و روز کنونی کشور ، سخن مغتنمی است ،اما همین تعارف نیز وقتی جدی گرفته می شود ، تبصره و اما و اگر می خورد!
یه عنوان مثال در همین کنفرانس مطبوعاتی ،وقتی برخی خبرنگاران از برخی تخلفات سنگین اطرافیان رئیس جمهور سوال کردند ، احمدی نژاد منکر وجود هر گونه تخلفی شد و وقتی به او گفتند که اسناد این تخلفات هم از طرف برخی مسوولان به رئیس جمهور ارائه شده ، احمدی نژاد به سادگی از کنار موضوع رد شد و گفت که سندی وجود ندارد.
احمدی نژاد ،هفته گذشته نیز در دیدار استانداران ضمن دفاع از سلامت مالی و تقوای اطرافیانش مانند رحیمی و مشایی گفته بود:اگر اینها یک برگ تخلف داشتند در بوق و کرنا می کردند. مطالب اخیر هم که منتشر شده سند سازی است. ادامه مطلب...
در صنعت گردشگری برای «مسافر» مبدا و مقصدی تعریف می شود.
به عبارت دیگر مسافر به کسی گفته می شود که حداقل یک شب در مکانی اقامت کرده باشد. اصولا در همه جای دنیا مسافر را براساس مبدا و مقصدش می شناسند و به هر شخص گذری«مسافر» گفته نمی شود. به گفته کارشناسان چنین نیست که هرکسی از یک شهری عبور کرده باشد به او مسافر اطلاق شود.
اما ظاهرا برخی ها، این واژه را با تعریف خاصی از شکل و قالب استاندارد آن خارج کرده اند و به هر عبورکننده ای از هر شهری «مسافر» می گویند! بنابراین در این حساب و کتاب های سرانگشتی، یک اتفاق جالب می افتد و شهرهایی که در میانه راه اماکن مهم و گردشگرپذیر به عنوان یک گذرگاه قرار می گیرند، بیشترین مسافر را از نظر عدد و رقم دارا خواهند بود. ادامه مطلب...
به گزارش خبرآنلاین، «رویترز» در توضیح این عکس نوشت: دست دادن «هانز پیتر فردریک» وزیر کشور آلمان با حقوق‌دان ایرانی «حمیده محققی» در کنفرانس اسلام آلمانی در برلین 29 مارس 2011
از «حمیده محققی» که استاد دانشگاه پادربورن است، به عنوان رئیس آکادمی مسلمانان آلمان یاد می‌شود.
اگر دقت کرده باشید ، در سالهای اخیر ، مقام معظم رهبری اسامی سال ها را با محوریت اقتصادی تعیین می کنند مانند اصلاح الگوی مصرف ، همت و کار مضاعف و جهاد اقتصادی.
قطعاً این نامگذاری ها و استمرار وجه اقتصادی آن ، اتفاقی نیست و اندیشه ای پشت آن خوابیده است.
هر چند حکومتداری وجوه مختلفی از اقتصاد و سیاست و هنر و اجتماع و روابط بین الملل را در بر دارد ، اما تردیدی نیست جامعه ای که پای اقتصادش بلنگد ، فقط از منظر اقتصادی عقب نخواهد بود بلکه در سایر حوزه های به هم پیوسته اش نیز لنگ خواهد زد و به سرمقصد نخواهد رسید.
به عنوان مثال ، اگر از آمریکای امروز ، اقتصادش را منها کنیم ، نه پنتاگونی برایش باقی خواهد ماند تا در جهان قدرت نمایی کند، نه ناسایی خواهد داشت تا علم برترش را به رخ بکشد و نه حتی هالیوودی که سیطره فرهنگی ایالات متحده را در دنیا پیگیری کند.
حتی در عرصه دین نیز اهمیت اقتصاد تا بدان اندازه است که بزرگان دین فرموده اند"کادالفقر ان یکون کفرا" (کم مانده است که فقر به کفر تبدیل شود) و "اذا دخل الفقر من باب خرج الایمان من باب آخر"(هرگاه فقر از دری وارد شود ایمان از در دیگر خارج می شود).
حضرت علی علیه السلام نیز از بین تمام دل نگرانی هایی که می توانستند برای فرزندشان محمد حنفیه داشته باشند ، این مهم را نیز متذکر می شوند: اى فرزند! من از تهیدستى بر تو هراسناکم ، از فقر به خدا پناه ببر ، که همانا فقر ، دین انسان را ناقص ، و عقل را سرگردان ، و عامل دشمنى است.
متاسفانه در ادبیات رسمی جامعه ما ، فقر نه تنها به عنوان یک عامل منفی و بازدارنده مطرح نشده ، بلکه به عنوان یک" پز" و "افتخار" نیز عنوان شده و فلان مسوول ، برای این که بگوید چقدر انسان شریف و مردمی و متدینی است در مصاحبه هایش می گوید که" هنوز مستاجرم و پسرم بیکار است و همین ماه گذشته 2 میلیون تومان قرض گرفته ام...!" ( و البته بماند پشت پرده چه خبر است!)
فقر زدایی ، پروسه ای است که نتیجه آن ، ایمان زایی ، اندیشه گستری ،رفاه عمومی ، زدودن بسیاری از تخلفات و جرم ها و عداوت ها و ... است و البته این مهم نیز با شعار و بخشنامه و دستورالعمل های بی پشتوانه میسر نمی شود.
فقر زدایی ، جز با توسعه متوازن و عدالت محور اقتصاد میسر نمی شود . حکومت ها ، اگر نخواهند یا نتوانند توسعه اقتصادی مناسب با جاکعه خود تدارک ببینند ، یا دچار شکاف طبقاتی خواهند شد و یا در عادلانه ترین شکل ممکن ، فقر را به تساوی بین مردمانشان تقسیم خواهند نمود.
ما ، ناگزیر از توسعه اقتصادی هستیم ، با این حال از آنجا که در عرصه اقتصاد ، سال ها از قافله کشورهای پیشروی اقتصادی عقبیم ، رسیدن به حد مطلوب ، با عملکردهای معمول اقتصادی میسر نیست بلکه اگر دیگران در مسیر توسعه اقتصادی ، "می روند" ما باید "بدویم" و چاره ای هم جز این نداریم . این دویدن ، همان "جهاد اقتصادی" است.
مرسدس بنزهای سیاه رنگ تشریفات که بی شک وظیفه اصلی شان جابه جا کردن سران کشورها و میهمانانی است که میزبانشان بر اساس قوانین دیپلماتیک احترام ویژه ای برایشان قائل شده اند در تمام کشورها از فقیر گرفته تا شیخ نشین و صنعتی به چشم می خورند.
در پارکینگ ها هستند تا به موقع اش راه فرودگاه تا محل استقرار میهمانان ویژه را پیموده تا هم مردم چشمشان به جمال ارابه های تشریفات روشن شود و هم میهمانان ویژه بی دغدغه و در آرامش به میهمانی سیاسی شان برسند. تا این جای کار که مشکلی ندارد عرف دیپلماتیک است و ما هم باید رعایتش کنیم، ولی ماجرا از زمانی جالب می شود که با استقرار رئیس جمهوری به نام محمود احمدی نژاد در قوه مجریه، هیئت دولت تصمیم می گیرد بنزهای سیاه رنگ را بفروشد و تجمل را از نهاد ریاست جمهوری و وزارت امور خارجه ریشه کن کند، مصوبه می دهند تا از این پس میهمانان خارجی به جای بنز سواری، ایران خودروی تولید داخل سوار شوند و راه فرودگاه تا نهاد ریاست جمهوری و محل اقامتشان را با دست ساخته های فرزندان وطن طی کنند. تصمیم خوبی که در آخرین روزهای نیمه اول سال 86رنگ حقیقت به خود گرفت و با تصویب نامه شماره 106763.37584 هیئت وزیران مقرر شد تا 50دستگاه مرسدس بنز تشریفاتی متعلق به نهاد ریاست جمهوری به همراه 60دستگاه مشابه که تا آن زمان در تملک وزارت امور خارجه بود به شرکت ایران خودرو واگذار شوند و در قبال درآمد حاصله محصولات ایران خودرو جایگزین بنزها شود. اقدامی شایسته، انقلابی و به دور از تجمل گرایی که برای دولتی ها تمجید به همراه داشت.
اما سه سال بعد...
اما سه سال بعد هیئت دولت در جلسه روز سیزدهم تیرماه سال 89براساس پیشنهاد مهندس مشایی مسئول نهاد ریاست جمهوری تصمیم بر واردات همان تعداد خودروی بنز تشریفات گرفت! اما با یک تفاوت، این بار سهم نهاد ریاست جمهوری 60دستگاه شد و به وزارت امور خارجه 50دستگاه بنز رسید. براساس این مصوبه قرار شد تا 110دستگاه بنز تشریفات با سود بازرگانی صفر درصد و بدون رعایت آیین نامه ضوابط فنی واردات خودرو به کشور وارد شود. کاری عجیب که علامت سوال بزرگی در ذهن ها ایجاد می کند؛ سوال از یک دوگانگی در دولتی که شعارهایش همچنان همان شعارهای گذشته است اما دیگر تاکیدی بر سوار نشدن دولتی ها و میهمانانشان بر بنزهای پلاک تشریفات ندارد.
تنها با یک مصوبه، بدون عوارض و گمرکی خودروی لوکس وارد کنید!!
از این دست اتفاقات در میان دولتی ها سابقه ای تقریبا طولانی دارد. استفاده از اصل 138قانون اساسی و اختیارات هیئت وزیران در تصویب نامه واردات بدون دردسر و عوارض خودرو!
با مروری بر این دست تصویب نامه های هیئت وزیران می توان از ورود و ترخیص 15دستگاه تویوتا بدون رعایت قوانین جاری و حتی ورود بدون گمرکی، چهار دستگاه خودروی گلف برای آستان قدس رضوی و تویوتا لندکروز سبک کمک دار نام برد و برایش این گونه توجیه کرد که کاربردی فلان گونه دارند یا در ارگان ها برای خدمت خریداری و وارد شده اند.
بنز اس 600هم بدون تشریفات آمد
اگرچه برای مثال های فوق می توان دلایلی شاید تصنعی یافت ولی برای ورود مرسدس بنز s600 توجیهی پیدا نمی توان کرد، یا دستور ترخیص یک دستگاه خودروی لندکروز 4700سی سی به نام شخصی به نام خ. ر!!! جالب تر این که برخی مصوبات پا را فراتر نیز گذاشته اند و تنها به سال ساخت خودرو اشاره دارند و دارنده نامه می تواند بی هیچ نگرانی خودروی مورد علاقه اش را از مرز وارد کند و در خیابان های تهران اتول سواری کند. نمونه این داستان در جلسه 86.9.11 هیئت وزیران محقق شده است و معاون اول رئیس جمهور با امضای تصویب نامه ای ورود و ترخیص یک دستگاه خودرو موضوع نامه یاد شده را بدون شرط سال ساخت و بدون داشتن شرط داشتن نمایندگی رسمی در ایران با رعایت سایر قوانین و مقررات مربوط مجاز دانسته است.
وقتی رونوشت ها کم می شود!!
تصویب نامه ها همگی به دستگاه ها و مراجع ذی صلاح رونوشت می شوند، حتی ورود و ترخیص یک دستگاه بی ام و مدل x54-8 که قرار شد بدون ارائه گواهی تاییدیه سازمان بهینه سازی مصرف سوخت کشور به خیابان ها پا بگذارد. رونوشت به دفتر دیوان محاسبات کشور، دیوان عدالت اداری، اداره کل قوانین مجلس شورای اسلامی و سازمان بازرسی کل کشور تا نهادهای نظارتی هم از چند و چون وارد شدن خودروهای خارجی به کشور مطلع باشند و در صورت نیاز حرکتی کنند و شاید هم خودی نشان دهند ولی به یک باره وقتی نوبت به واردات 110مرسدس بنز تشریفاتی نهاد و وزارت امور خارجه رسید دولتی ها دیگر صلاح ندیدند دیگرانی که نام برده شد را در جریان واردات خودروهایشان قرار دهند و تنها به چند دفتر و معاونت داخلی در ریاست جمهوری بسنده کردند تا نه سوالی مطرح شود و نه پاسخی به این تصمیم داده شود
منبع : ویژه نامه نوروزی 90روزنامه خراسان - مورخ یکشنبه 1389/12/22 شماره انتشار 17794
چرا ما آنجلینا جولی نمی فرستیم؟
تصور کنید کودکی افغانی هستید که تا به حال جز سنگ و کلوخ و خمپاره و مین و… چیزی ندیده باشید. یک روز صبح از خواب بلند می شوید و با دست و صورت نشسته فرشته ای را روبروی خود و در خانه و خیابان خود می بینید که دست رحمتش را بر سر و صورت شما می کشد.
بشتابید فرشتگان مسلمان که همسایه تان را بردند. دزدی که شاخ و دم ندارد. امروز دل و دیده دختران و کودکان سرزمین همسایه مان به تاراج می رود و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم. ادامه مطلب...
برچسب‌ها: آنجلینا جولیسازمان مللافغانستانجنگ نرمهمدردیجاسوس
سانحه مرگبار هواپیما در ارومیه ، تا به امروز ، عمدتاً با احساسات غم آلود مورد پردازش واقع شده و مسوولان نیز توضیحات قانع کننده در این باره نداده و همه چیز را به بررسی جعبه سیاه ، آن هم در 6 ماه آینده موکول کرده اند که البته طبق سنت دیرین ، احتمالاً همه تقصیرها را متوجه مرحوم خلبان خواهند کرد تا پرونده یک پرواز خونین نیز بسته شود!
از این رو ، جای آن دارد سوالات و ابهاماتی که به طور جدی در این باره مطرح است ، بیان گردد و به عنوان مطالبه ، از سوی مردم و رسانه ها پیگیری شود تا شاید زمینه ای باشد برای پاسخگویی مسوولان و کاهش حوادث مشابه.
1- مسوولان وزات راه و ترابری، در ساعات نخست سانحه، اعلام کردند که خلبان قصد فرود اضطراری داشته که این سانحه رخ داده است. خبرهایی نیز که ابتدا بر روی خروجی خبرگزاری ها قرار می گرفت، حاکی از "فرود اضطراری ناکام" بود. به عنوان مثال، معاون مدیریت بحران وزارت راه و ترابری - که قاعدتا جزو اولین کسانی است که در جریان ماوقع و جزییات قرار گرفته-در گفت و گو با فارس در همان اولین ساعات بعد از سانحه، به تصریح گفت: سانحه هواپیمای بوئینگ ایران ایر، فرود اضطراری بود، نه سقوط.
با این حال، فردای آن روز، مسوولان وزارت راه، منکر فرود اضطراری شدند و حتی ادعا کردند که چنین چیزی نگفته اند و بدین سان، از سقوط صرف سخن گفتند.
با این حال قرائن و شواهد حاکی از آن است که خلبان در آخرین لحظات عمر خود، درصدد فرود اضطراری هواپیما بوده است. محل سانحه زمینی است باز، خاکی و مسطح در میان باغ های انبوه سیب و انگور ؛ احتمالاً خلبان آنجا را بهترین نقطه برای فرود اضطراری دانسته بود.
شاهدان عینی هم گزارش داده اند هواپیما قبل از سقوط در فاصله کمی از سطح زمین، "پرواز" می کرده است. به علاوه، برخلاف سقوط های دیگر، بدنه هواپیما آسیب کمتری دیده و تکه های آن به اطراف پخش نشده اند و در ضمن هواپیما منفجر نشده است. البته این شرایط باعث شده که اولا اجساد قربانیان نیز متلاشی نشود و ثانیا تعدادی از مسافران جان سالم بدر برند. همه اینها شواهد و قرائنی هستند که گمانه فرود اضطراری را تقویت می کنند.
مسوولان باید اولاً توضیح دهند که چرا برخلاف سخنان نخست خود مبنی بر فرود اضطراری هواپیما، ناگهان تغییر موضع دادند؟
ثانیا اگر هواپیما درصدد فرود اضطراری بوده، علت آن چه بوده است؟ و ثالثا اگر فرود اضطراری در کار نبوده و هواپیما سقوط کرده است، علت عدم انفجار هواپیما چه بوده است؟ آیا همانطور که شایع شده ، خلبان برای فرود ایمن تر ، باک بنزین را در آسمان تخلیه کرده بوده است؟
در پی انتشار خبری در عصر ایران تحت عنوان “خشم مردم ارومیه از بنرهای تبلیغاتی بهبهانی در تشییع جنازه قربانیان بوئینگ” و خودداری عصرایران از حذف خبر بعد از برخی تماس های تلفنی(!) روابط عمومی وزارت راه و ترابری جوابیه زیر را ارسال کرد که به همراه پاسخ عصرایران منتشر می شود:
مسئول محترم سایت عصر ایران
با سلام
در ارتباط با خبر مندرج کد 152654 روز سه شنبه 23/10/89ساعت 48/21 مبنی بر خشم مردم ارومیه از بنرهای تبلیغاتی بهبهانی در تشییع جنازه قربانیان بوئینگ موارد زیر جهت تنویر افکار عمومی ارسال می گردد.تشییع جنازه
خواهشمند است مطابق قانون مطبوعات نسبت به درج آن اقدام لازم معمول گردد.
ابتدا باید گفت که عکس مندرجه در خبر فوق مربوط به سفر جناب آقای وزیر به استان خوزستان می باشد.
ثانیاً حضور و مشارکت در مراسم های عزا باید منطبق با فرهنگ آن ناحیه باشد و درج عکسی کوچک و حزن آلود از صاحب پیام در گوشه بنرهای منصوب طی مسیر تشییع (استانداری و دیگر ارگانهای اجرایی) طبق اصول فرهنگی این منطقه انجام گرفت که پیام وزیر محترم راه نیز از این قانون مستثنی نیست.
ثالثاً این که مردم ارومیه خشمگین و ناراحت شدند نیز متأسفانه حرفی کذب است؛ چراکه تمام رسانه های محلی، ملی، منطقه ای ، خبرگزاری ها و هفته نامه ها در مصاحبه های خود با مردم و مسئولین استان آذربایجان غربی شاهد رضایت ایشان از احساس همدردی و ارسال پیام وزیر محترم راه و ترابری بودند که در صورت نیاز مستندات به پیوست ارسال خواهد گردید.
رابعاً متأسفانه استفاده از کلمه تبلیغاتی در تیتر خبر مذکور، نشان از ناآگاهی سایت تحیلی خبری به اصول تبلیغات است. چراکه تصویر حزن آلود و پیام تسلیت و همچنین ده بنر پیام وزیر از 70بنر موجود در مسیر تشییع از دید سایت، نشان دهنده این است که گردانندگان سایت مذکور پیام های مقام معظم رهبری، ریاست محترم جمهوری و دیگر مقامات کشوری را که حامل عکس ایشان می باشد را امری تبلیغی می دانند و بایستی جوابگوی این اتهام به تمام مقامات مذکور باشند.
در پایان ضمن تقدیر و تشکر از تمام اصحاب محترم مطبوعات، رسانه های ملی و محلی که پا به پای مردم و مسئولین در ارائه خدمات بایسته و شایسته قدم برداشتند از سایت محترم تحلیلی خبری عصر ایران تقاضامندم این حضور مسئولیت گرایانه وزیر راه و ترابری و معاونین و مشاورین ایشان را در لحظه لحظه این ضایعه تأسف بار در کنار مردم ارومیه را به خاطر برخی مسائل سیاسی به حاشیه نکشند؛ چراکه خدا خود ناظر بر اعمال بندگان است.
اداره کل روابط عمومی وزارت راه و ترابری
عصرایران: مرحبا به این همه اعتماد به نفس!
1– ما انتظار داشتیم وزارت راه و ترابری بعد از انتشار این خبر اعلام کند که بنرها ، بدون اطلاع و رضایت وزیر طراحی ، چاپ . نصب شده اند ، اما نه تنها این اتفاق نیفتاد ، بلکه در کمال تعجب از این حرکت دفاع نیز شده است!
2– عکس منتشره در سایت عصرایران که بنر آقای وزیر را نشان می دهد ، مربوط به سفر ایشان به استان خوزستان است که در همان خبر و در زیر نویس عکس نیز دقیقاً همین را نوشته بودیم و نشان می دهد وزارتخانه مربوطه ید طولایی در طراحی و چاپ بنرهای مربوط به وزیرشان دارد!
3– وزارت راه و ترابری از نزد خودش برای مردم ارومیه “اصول فرهنگی” درنیاورد. کجای اصول فرهنگی مردم آذربایجان می گوید که الا و بلا باید وزیر راه که خود جزو متهمین سانحه سقوط است و باید پاسخگو باشد ، بنرهای رنگی بزرگ همراه با عکس وزیر راه چاپ کند و در روز حزن آلود تشییع جنازه ها، بنرهایش را مقابل چشم عزاداران نمایش دهد؟
این قطعاً از اصول فرهنگی مردم با فرهنگ ارومیه نیست ولی این طور که از شواهد و قرائن برمی آید ، بنرسازی برای وزیر ، آن هم با عکس ایشان ، از اصول فرهنگی وزارت راه و ترابری در دوره مدیریت آقای حمید بهبهانی است.
البته این بار شکسته نفسی کرده و عکس آقای وزیر را در سایز کوچک و حزن آلود چاپ کرده اند که واقعاً جای تشکر دارد و بر مردم منت گذاشته اند!
4– درباره ناراحتی مردم ارومیه ، نیازی به مستندات ادعایی وزارت راه نیست ، خبرنگار خودمان با مردم ارومیه و حاضران در تشییع جنازه گفت و گوهایی را انجام داده که همگی آنها این اقدام را نمایشی و تبلیغی و نمکی بر زخم های بازماندگان عنوان کرده اند.
بهتر است وزارت راه به جای “مستندات رضایت مردم از آقای وزیر ” (که به گفته ایشان در سطح تمام رسانه ها مشهود است!) ، “مستندات سقوط هواپیما” را به اطلاع مردم برساند.
البته ناگفته نماند که میزان رضایت مردم از آقای وزیر ، بعد از فرمایش تاریخی ایشان که فرمودند “آمار سقوط هواپیما در ایران پایین است” به طرز عجیبی افزایش یافته است که لابد مستندات این هم موجود است!
5– مقایسه وزیر راه و ترابری با جایگاه مقام معظم رهبری و ریاست جمهوری در خصوص انتشار پیام ها و تصاویرشان ، اعتماد به نفس بالای روابط عمومی وزارت راه و ترابری را نشان می دهد و حال آن که یک وزیر اجرایی با جایگاه هایی که مظهر حاکمیت ملی هستند ، تفاوت ماهوی دارد.
و این که نوشته اند عصرایران باید پاسخگوی اتهام به مقامات مذکور باشد نیز نشان می دهد که اولاً آقایان انتقاد از وزیرشان را مترادف می دانند با توهین به رهبری و ریاست جمهوری(!) و در همان حال خود را معاونت حقوقی مقامات بالاتر می دانند و از این منظر خواستار جوابگویی ما در این باره می شوند!
6– در جوابیه نوشته اند که “حضور مسوولیت گرایانه” وزیر را به خاطر مسائل سیاسی به حاشیه نکشیم ً‌ضمن توصیه به ایشان برای “استعفای مسوولیت گرایانه” توجه تان را جلب مب کنیم که اولاً این خود آقایان هستند که حاشیه درست می کنند و در حالی که مردم مشغول عزاداری و وداع با عزیرانشان هستند ، به کار غیرحاشیه ای (!) طراحی ، چاپ و نصب شبانه بنر با عکس وزیر می پردازند.
ثانیاً قرار است این عادت زشت چه زمانی ترک شود که هر کس انتقادی کرد ، فوراً او را متهم به سیاسی کاری می کنند؟ بندگان خدا! عصرایران چه سیاسی کاریی با وزیر شما دارد؟ مگر قرار است اگر وزیرتان برکنار شود ، ما را وزیر کنند؟ به جای این گونه پاسخ دادن ها و توجیهات و اظهار ارادت ها به وزیرتان ، پاسخگوی مردم باشید که نه در جاده ها جانشان در امان است و نه در پروازها و تازه باید باقی بودن ” دو قورت و نیم ” آقایان را هم تحمل کنند!
7– با جمله آخرشان کاملاً موافقیم: “خدا خود ناظر بر اعمال بندگان است ” حتی بدون بنر!
